تعریف آشپزخانه
آشپزخانه‌ای که در آن کار می‌کنیم يا به صورت کمابیش آماده در اختیار ما قرار می‌گیرد یا آن که
خود ما می‌توانیم درطراحی آن دخالت داشته باشیم؛ درهر صورت طرز آرایش آشپزخانه در آسانی
کار و نتيجة آن مو ثر خواهد بود. (اینجا منظور از «آرایش» زینت کردن نیست؛ منظور طرز چیدن
وسایل کار و ظرف‌ها و ابزارها و تعیین محل نگه‌داری مواد خوراکی است, به صورتی که هرکدام
جای معین خود را داشته باشند.)
۰ آرایش(چیدمان) آشپزخانه
وقتی‌که ما خانه‌ای یا آپارتمانی را اجاره می‌کنيم یا می‌خریم با آشپزخانه‌ای سروکار پیدا
می‌کنیم که طرح اساسی ان ريخته شده است و در آن تغییر عمده‌ای نمی‌توان داد. و چه بسا چنین
تغییری لازم هم نباشد. اما آرایش این آشپزخانه (به‌همان معنی که اشاره شد) در اختیار ماست. از
این امکان طبعاً بهترین استفاده را می‌توان کرد. اين آرایش کمابیش به توزیع مواد خوراکی و ظرف‌ها
و ابزارهای کار در قفسه‌ها وکشوها و نصب گیره‌های لازم برای آویزان کردن ملاقه و کاردک یا حوله
و قاب‌دستمال و پیش‌بند وغیره خلاصه می‌شود.
مواد خوراکی و ظروف ادویه و پاسماوری آشپزخانه را باید در قفسه‌ای چید که از حرارت اجاق دور باشد.
شیشه‌های ادویه را اگر بتوانیم در قفسةٌ روبازی بچینیم طبعاً برداشتن و گذاشتن آن‌ها آسان‌تر خواهد
بود؛ و اگر در انتخاب پاسماوری سلیقه به کار رفته باشد. منظرهُ شیشه‌های ادویه جزو تزیینات
آشپزخانه خواهد بود.
نگه داری موجودی عمدة موادی ماد برنج و بنشن وروغن در آشپزخانه صلاع
نیست - هم به دلیل کمبود جا وهم از این رو که گرمای فضای آشپزخانه ممکن است این مواد را
ضایع کند.
سرویس آشپزخانه را به دو سه دسته می‌توان تقسیم کرد:
آن‌هایی که کاربردٍ هر روزه دارند و آن‌هایی که گاه گاهی کاربرد پیدا می‌کنند. یا احیاناً سالی یکی دو بار به آن‌ها نیاز داریم.
ظرف‌های کاربرد هرروزه طبعا باید در قفسه‌های دم دست باشند. دم دست ترین قفسه‌ها آن‌هایی هستند که در ارتفاع
سینه یا سر انسان قرار دارند. زیرا که پدون خم شدن بابلا رفتن از چیزی می‌توان از این قفسه‌ها
ظرف و ابزار برداشت و باز سرجای‌شان گذاشت
دستگاه‌های نسبتاً سنگین, مانند مخلوط کن ی چرخ گوشت, یا حتی‌هاون را می‌توان درجای معینی
از تخت آشپزخانه (سطح میز) گذاشت شت که در مواقع لازم بتوان آن‌ها را برای کار جلو کشید و بازبه سر
جای‌شان برگرداند. دو شاخ سیم این دستگاه‌ها بهتر است پس از کار از پریز برق کشیده شود.
ابزارهای سیّک, مانند کفگیر و ملاقه وکاردوساطور, اگر به دیوار نزدیک اجاق آويخته شوند در موقع
کار در دسترس خواهند بود. چیزهایی مانند قیچی و سیب زمینی پوست‌کن و رنده را می‌توان در
کشو زیر تخت گذاشت تا برداشتن و گذاشتن آن‌ها نیازی به رفت و برگشت در عرض و طول
آشپزخانه نداشته باشد.
تخته کار را باید در جایی نزدیک حوضچه ظرف شویی به دیوار آویخت یا تکیه داد. تا یتوان
پس از کار فوراً آن‌را شست و سر جایش گذاشت تا خشک شود. (تخته را پس از کار باید با مایم
ظرف شویی و برس بشوییم. چون تخته‌ای که مواد خوراکی, به ویژه گوشت و مرغ و ماهی, روی
آن بماند یکی از سرچشمه‌های ناخوشی دستگاه گوارش خواهد بود.)
کاردها و سوهان کارد تيزکن را باید در کشو زیر تخت کنار هم چید یا به نحوی به دیوار جلو تخت
آویخت. (نوعی میله یا نوار آهن ربا وجود دارد که اگر آن را به دیوار پیج کنبم یک دست کار
را می‌توان روی آن به دیوار چسیاند.)
آخر این که برای ظرف آشغال معمولاً در زیر حوضچة ظرف‌شویی جایی پیش‌بینی می‌شود.
بعضی از کدبانوها ترجیح می‌دهند دو ظرف آشغال در آشپزخانه داشته باشند: یکی برای آشفال
خشک یانیمه خشک. و دیگری برای آشغال‌تر. مانند اندرونه مرغ و ماهی یا تخم طالبی و مانند
این‌هاء که زود رو به فساد می‌گذارند و بوی ناخوش از آن‌ها بلند می‌شود و باید هر چه زودتر خالی
شود. نگارنده یک ظرف هم برای مواد بازیافتی پیشنهاد می‌کند.
